Nu iedereen die fan is van Game of Thrones het slot van deze onwaarschijnlijk populaire televisieserie wel gezien zal hebben, voel ik me eindelijk vrij er een blog over te schrijven. Het adembenemende verhaal van deze serie gaat namelijk uiteindelijk over het thema van leiderschap en macht, een thema waar ik mijn hele leven al door gefascineerd ben, groepen over geef en boeken over geschreven heb. Het gegeven dat het zoveel mensen zo heeft aangesproken, drukt wat mij betreft uit dat het raakt aan de meest fundamentele vragen, angsten en verlangens die wij als mensheid op dit moment hebben.
Net zoals Tolkiens ‘In de ban van de ring’, is Game of Thrones bij uitstek een mythe van deze tijd. Kijkend naar alle, met elkaar samenhangende crisissen op ons wereldtoneel, op het gebied van klimaat tot voedselvoorziening, van immigratie tot welvaartsverdeling, wordt de druk op onze leiders steeds groter om zich voorbij de eigen belangen dienstbaar te maken aan wat juist en goed is voor de gehele wereld in plaats van enkel voor het eigen volk en het eigen ego te gaan. Het wordt ons pijnlijk duidelijk dat wij met onze manier van leven voor het eerst in de geschiedenis het voorbestaan van onze eigen soort op het spel hebben gezet. Met ingehouden adem volgen we het wereldnieuws en vragen we ons af of onze leiders in staat zullen zijn het schip te keren en samen te werken aan een andere, nieuwe wereldorde, waarin wij in harmonie met de natuur en met elkaar kunnen leven. Met diezelfde ingehouden adem keken we in de imaginaire wereld van Game of Thrones of de verschillende volken en leiders van de volken van die wereld in staat zouden zijn hun spel om de macht opzij te zetten en zich te verenigen. Enkel met verenigde kracht zou er een halt toe geroepen kunnen worden aan het oprukkende leger van de doden dat deze wereld teistert, een leger van zombies die niet meer te doden zijn omdat ze toch al dood zijn.
The Dragon queen
Tot onze opluchting verschijnt er in de strijd om de troon een vrouwelijke leider, Daenerys, the Dragon Queen, die niet enkel op de troon zelf uit is maar samen met haar draken de mensheid uit haar ketenen wenst te bevrijden. In haar opkomst en opstand tegen de heersende orde van de tirannieke koningin Cersei, weet zij voldoende volkeren te verenigen om het leger van de doden te verslaan. Als kijkers slaan wij een kreet van verlichting. De mensheid gered gaat het spel om de troon echter gewoon weer door. Wij verwachten af te stevenen op een slot waarin onze Daenerys, als ‘koningin van de dag’, Cersei, de ‘koningin van de nacht’ zal verslaan, zij als verlichte geest de ‘Iron Throne’ zal bestijgen en de mensheid naar een volgende fase zal brengen. Eind goed, al goed! Tot onze grote verbijstering zien we echter hoe ook Daenerys uiteindelijk toch ten prooi valt aan haar ego, aan wraak- en moordzucht, en het onschuldige volk van Cersei niet bevrijdt maar in een orgie van geweld nodeloos om zeep helpt. We zien hoe de macht ook haar corrumpeert, hoe zij precies zo tiranniek wordt als Cersei, en al die andere heersers die zij in haar opmars heeft weten te overwinnen. Als kijkers zakt de moed ons in de schoenen, hebben we hier 8 seizoenen lang naar toe geleefd? Is dit de leider die uiteindelijk op de troon komt? Het is dezelfde verbijstering waarmee wij de afgelopen jaren Obama vervangen zagen worden door Trump en May door Boris Johnson. Hoe ver moet het komen?
En toch, eind goed al goed?
Hoe bemoedigend dat er, voor de zoveelste keer in deze geweldige serie, toch nog een onverwachte wending plaats vindt, waardoor uiteindelijk ook de gecorrumpeerde Daenarys uitgeschakeld wordt, en de troon niet kan innemen. Tot onze grote verrassing en blijdschap kiezen de overgebleven koningen en koninginnen er eindelijk voor om het gevecht om de troon te stoppen, de wapens te begraven en het leiderschap over te dragen aan Bran, de kreupele koningszoon. Bran, die er als kind ooit van droomde ridder te worden, maar door een ongelukkige val, het gevoel in zijn benen verliest en daarmee zijn loopvermogen. Acht seizoenen lang hebben we hem langzaamaan van een gehandicapte jongen zien ontwikkelen tot een wijze Ziener, een gestalte die achter de verschijnselen van de wereld, het verleden en de toekomst kan zien. Diegene in ons die het observerende, schouwende bewustzijn vertegenwoordigt, ons weten, verbonden aan onze ziel. Die gestalte in ons die weet heeft hoe het verhaal in het verleden begonnen is en waar het in de toekomst naartoe zal moeten. Die gestalte verovert de macht niet, maar aan hem wordt de macht uiteindelijk gegeven. Het is de droom en de bestemming van de mensheid, en meer en meer spant het er om, dat de schouwende wijsheid op de troon gaat komen en de macht zich uit vrije wil dienstbaar maakt aan de ziel. In Game of Thrones gebeurde het, nu nog in onze wereld!
1 reactie