In het kader van mijn nieuwe boek dat op 24 april a.s. gaat uitkomen vond mijn uitgever het een goed idee om ter promotie een zestal filmpjes op te nemen. Vorige week was de draaidag, ergens in een studio in het hoofdkantoor van de uitgeverij in Alphen aan de Rijn. Normaliter iets waar ik tegenop zou zien, maar omdat ik in het najaar een goede ervaring had gehad met het opnemen van een aantal filmpjes voor onze eigen website, had ik er vooral zin in. Ik had het bovendien voor mijn doen heel erg goed voorbereid.
Totaal gesloopt
Nu wist ik al dat het spreken voor een camera, een geheel andere ervaring is dan het spreken voor een publiek. Dat je het veel meer uit jezelf moet halen, je meer het gevoel hebt in een vacuüm te spreken. Maar die vorige keer sprak ik nog altijd tot Ruth en Laurens, twee mensen die ik ken, die mij kennen en die verbonden zijn met het gedachtengoed wat ik probeer over te brengen. Het was bovendien op een voor mij bekende, prettige plek. Nu sprak ik in zo’n standaard betonnen kantoorpand tot een op zich vriendelijke, maar voor mij onbekende videoredacteur, die om te beginnen natuurlijk vooral vanuit een technische blik naar mijn verhaal luisterde en mij direct vijf, zes keer moest onderbreken omdat ik het niet helemaal op de juiste manier deed. Vier uur later verliet ik totaal gesloopt de studio! Pas bij het vierde filmpje had ik het gevoel dat ik in een fijne energie terecht kwam en ik een beetje begon te spreken zoals ik dat van mijzelf gewend ben. Het interessante was dat daaraan vooraf een pauze was geweest waarin ik met de goede man een mooi gesprek had gevoerd over zijn loopbaan, hoe hij daarin was vastgelopen en hoe hij daar weer uit was gekomen. Vanaf dat moment had ik niet alleen een vaardige technicus tegenover mij, maar iemand die ook inhoudelijk betrokken was. Ik hoefde het niet alleen maar meer uit mijzelf te halen, er kwam iets terug van de andere kant, er ging iets heen en weer. Kortom er was contact. En dat maakt dus een wereld van verschil! Dat wist ik wel, maar om het weer eens zo duidelijk te ervaren, maakte het voor mij toch weer tot een ontdekking.
Concertgebouworkest
Het deed mij denken aan de eerste keer dat ik ergens in de jaren tachtig kennis maakte met het organisatie-adviesvak. Ik mocht meelopen met een organisatie-adviseur in een opdracht bij het concertgebouworkest in Amsterdam. Al een tijd klonk de muziek die het orkest produceerde niet meer zo mooi en zo bezield als men gewend was. En daardoor was er hommeles ontstaan, zowel tussen de dirigent en het orkest, als binnen het orkest zelf. Gaandeweg werd het ons echter duidelijk dat de belangrijkste oorzaak niet zozeer bij de musici lag, maar bij het publiek! Doordat er voor het eerst in de geschiedenis van het orkest sponsorgelden nodig waren, was dat publiek, met name op de eerste vijf rijen, namelijk ingrijpend veranderd. In plaats van verstokte muziekliefhebbers zaten daar ineens mensen in nette pakken die maar zeer ten dele voor de muziek kwamen, soms ook gewoon niet op kwamen dagen, en veel meer bezig waren met elkaar dan met wat zij te horen kregen. Het gaat over het fenomeen van resonantie, dat wat in het contact gebeurd. We kennen het uit de natuurkunde, die proef met de stemvorken, waarbij op enig moment als de stemvorken maar dicht genoeg bij elkaar worden gebracht, dat wonder plaatsvindt dat de trilling van de klank van de ene stemvork overspringt op de andere stemvork. Dat verklaart waarom je in het ene geval als spreker of als orkest wel in je kracht en kwaliteit terecht komt en in het andere geval niet.
Je laten aanraken
Contact, resonantie, je hebt het nodig. In relatie, in de samenwerking, als je met een ander werkelijk tot iets wilt komen. It takes two to tango. Als het er is, geniet ervan, geef je eraan over, als een golf waardoor je je mee kunt laten nemen. Waardeer het en laat je erdoor raken. Het woord contact is niet voor niets afgeleid van het Latijnse woord contagere, wat aanraking betekent! Als het er niet is, neem dat niet voor lief, maar stel het aan de orde, vraag je hardop af wat er aan de hand is en zoek samen naar de verbinding. Want vanuit verbinding komt er pas echt iets tot stand.
PS Ja, ja, een nieuw boek! Bezieling werkt; acht bronnen van groei en ontwikkeling in organisaties. Komt op 24 april uit bij uitgeverij Management Impact van Vakmedianet, een uitgever waar ik blij mee ben en met wie er duidelijk resonantie is.
1 reactie