Vorige week hadden we op de Kraaybekerhof in Driebergen de eerste landelijke bijeenkomst van ons netwerk dat de naam draagt ‘Bezieling werkt’. Dit nieuwe netwerk bestaat voornamelijk uit oud-leerlingen die elkaar in kleine regionale kringen uitnodigen op de eigen werkplek om zicht te geven op hoe zij proberen in hun organisatie bezieling meer op de agenda te krijgen en wat ze daarin tegenkomen. Ter inspiratie en ter bemoediging, in een wereld waar de systemen, belangen en overlevingsmechanismen het zo snel kunnen overnemen.
Zelf hield ik die dag een korte inleiding over dat thema van werking vanuit bezieling, geïnspireerd op het feest van Pinksteren, het moment in het jaar dat we in onze cultuur vieren dat de geest rond kan gaan en door ieder mens heen kan spreken. Wat het meest leek te resoneren bij de aanwezigen waren de woorden die ik sprak over hoe je als leidinggevende kunt sturen op bezieling, in plaats van wat zo veel gebeurd, op resultaten, doelstellingen en ‘kpi’s’. Wanneer je stuurt op resultaten, op datgene wat er gepresteerd moet worden, loop je eigenlijk altijd achter de feiten aan. Resultaten komen voort uit bezieling, uit bezielde mensen die elkaar vinden juist in datgene wat hen drijft. Als je je enkel richt op de output en geen aandacht schenkt aan datgene waar die output uit voort komt, droogt die bron eerder op dan dat die meer gaat stromen.
Aandacht voor bezieling
De meest succesvolle organisaties zijn daarom organisaties die het wagen meer aandacht besteden aan de bezieling dan aan de resultaten, die ingrijpen niet op de cijfers maar op de geest van het samenzijn, en liefst nog voordat de cijfers daar aanleiding toe geven. Organisatie die niet controleren op ‘wat’ er precies gebeurd, maar inspireren in ‘hoe’ het gebeurd. Als de bezieling rondgaat, dan hoef je immers niet te dirigeren, noch te controleren. Je weet dan dat iedereen uit dezelfde bron werkt en kunt er op vertrouwen dat de ander intrinsiek zo gemotiveerd is dat hij zijn werk goed doet. Je krijgt dan ook ‘vanzelf’ een terugkoppeling, want natuurlijk wil je collega niets liever dan vertellen over wat tot stand is gebracht. Of komt hij bij jou voor hulp als de resultaten tegenvallen.
Je roeping als leidinggevende
Het zou daarbij jouw hoogste roeping moeten zijn als leidinggevende, er voor te zorgen dat in de cultuur van jouw team/organisatie de bezieling zo krachtig en zo vrij mogelijk stroomt. Waag het daarom te stoppen met dirigeren en controleren; het is een zwaktebod voor mensen die vanuit de ziel wensen te werken, een achterhoedegevecht dat alleen maar verliezers oplevert. Weiger het om volwassen mensen te gaan vertellen wat zij moeten doen; als ze dat niet weten dan horen ze niet in jouw organisatie. Weiger ook hen eisen te moeten stellen aan de kwaliteit van hun werk; als ze dat niet uit zichzelf doen, vanuit hun intrinsieke motivatie, dan klopt er iets niet.
Zit je nog op de juiste plek?
Sturen op bezieling betekent ook dat als de resultaten tegenvallen of er in het stoffelijke vlak van de uitvoering zaken gebeuren die ongewenst zijn, je het waagt om (ook) de vraag te stellen naar hoe het eigenlijk zit met die bezieling. Zijn wij onszelf nog wel voldoende bewust van datgene waarvoor wij het doen? Zijn wij nog wel afgestemd genoeg op onze bezieling? Dat betekent soms ook het onder ogen zien van het feit dat bij sommige medewerkers het heilige vuur ontbreekt of gedoofd is, en dat het de vraag is of die medewerkers niet geholpen moeten worden een nieuwe bestemming te zoeken, binnen of buiten de organisatie. Of dat je zelf moet concluderen dat jouw bestemming elders ligt, want ook als leidinggevende geldt dat je van je mensen precies terugkrijgt wat je er zelf in stopt.
De vraag aan jou
Zo werd het behalve een inspirerende, ook een spannende bijeenkomst voor de aanwezigen, zeker voor de vijf mensen die een casus presenteerden, waarin het er om spande: wat is eigenlijk mijn eigen aandeel in deze kwestie? In hoeverre dien ik de bezieling in mijn team of organisatie en in hoeverre sta ik haar zelf in de weg? Een vraag die je jezelf niet vaak genoeg stellen kan!